آیا شهامتش رو داری؟

سادگورو یه استاد معروف معنوی هنده یه سخنرانی داره جالبه من خودم همیشه درجواب آدمهایی که بهم میگن خودت رو گول می زنی و چشمت رو رو واقعیت ها و بدبختی ها بستی و رو چیزهایی تمرکز کردی که در مقابل اون فلاکت ها هیچی نیست میگم در نهایت همه قراره بمیریم من چه حرص فلاکت ها رو بخورم چه از اون چندتا دونه دلخوشی لذت ببرم آخرش می میرم خب انتخابم اینه که لذت ببرم بعد بمیرم حتی از چیزهای خیلی کوچیک 

حالا سادگورو تو این سخنرانیش حرف جالبی می زنه میگه زندگی رو نمیشه پس انداز کنی نمی تونی قاب کنی بزنی گوشهء اتاق نگهش داری میگذره هر کاری که بکنی بازم زندگی میگذره بشینی، راه بری، کار احمقانه کنی، کار عاقلانه کنی هر کاری بکنی زندگی یه روز تموم میشه

حالا آیا شما شهامت این رو دارین که یه کاری بکنین که از خودتون بزرگتر باشه؟ آیا می تونین باعث یه جریانی بشین که یه اتفاق بزرگ تر از خودتون رو رقم بزنه ؟

چون تنها فرق انسان با جانوران دیگه در همین تواناییه ... جانوران به دنیا میان براساس غرایز طبیعیشون زندگی می کنن دچار زوال طبیعی میشن و همراه زندگی میگذرن و میرن اما به انسان این توانایی داده شده که پاش رو فراتر از زوال و غرایز طبیعی بذاره و این اختیار بهش داده شده که زندگیش رو توسعه بده

اما چگونه؟ چطوری می تونی زندگیت رو توسعه بدی؟

اختیار و انتخابش با خودت هست می تونی زیبا، باشکوه و عمیق زندگی کنی و از انجام دادن کارهای اساسی تو زندگی لذت ببری و یا احمقانه، بیهوده و با افسردگی زندگی کنی.

تا حالا براتون پیش اومده یه کاری انجام بدین که فکر میکردین شما از پسش برنمیاین کار شما نیست و بعد مجبور شدین و انجامش دادین؟ لذتش رو چشیدین؟ من چندبار برام اتفاق افتاده و واقعا لذت بخشه ... به این فکر کنین که چه کار بزرگی اگر انجام بشه زندگی شما دچار یه تحول بزرگ و درست و حسابی میشه؟ خودتون برای انجامش اقدام کنین.

از خودم راضی ام

سلام دوستان عزیز

روزهای پایانی اسفندماهتون به خیر و خوشی

دیروز بالاخره کلاسهای آنلاین رو تموم کردن و من مثل اون استیکرهای رقص های خنده دار قر تو کمرم فراوونه

از 15 شهریور تا 24 اسفند شش ماه و نه روزه که ما بدون وقفه در حال تلاش هستیم هومان امروز صبح اومد گفت مامان تکلیف ندارم انجام بدم گفتم برو و تا یک هفتهء آینده در مورد هیچ تکلیفی با من حرف نزن.. اسم درس و مشق رو پیش من آوردی نیاوردی ها

تعجب کرده بود فکر میکرد کلاس آنلاین هم که نداشته باشه به هر حال مشق که داره گفتم نه فقط از روز اول عید هر روز 5 خط بهت دیکته میگم و دوتا مساله ریاضی حل میکنیم یه دور هم از روی دیکته ای که نوشتی برام روخوانی میکنی همین . کلا نیم ساعت هم نمیشه ... خوشحال شد و رفت تلویزیون روشن کرد. البته که تکلیف عیدشون فقط نوشتن یک داستانه ولی من ترجیحم اینه که روزی نیم ساعت وقت بذاریم و درسها رو مرور کنیم تا هم قشنگ جا بیفته هم پشتش باد نخوره.

و اما در رابطه با خودم امسال باید یه دستی رو سر و گوش خونه بکشم من سالهاست خونه تکونی نداشتم عضو انجمن فلای لیدی بودم و با روزی بیست دقیقه تا نیم ساعت وقتی که برای تر و تمیز کردن خونه میذاشتیم هر ماه یه دور خونه تکونی انجام میشد و دم عید فرقی با زمان های دیگه نداشت فقط شیشه ها بود که همسر زحمتش رو می کشید و شستن پرده ها و فرش اگر لازم بود.

اما امسال من روز هشتم شهریور اثاث کشی کردم و پونزدهم مدرسه هومان شروع شد باورتون نمیشه که هنوز یه سری وسایل غیر ضروریم توی کارتن ها و روی بالکنه .. چون انباری هم ندارم اینجا و بالکنم انباریه

کابینت ها و کشوهام خیلی کمتر از خونه قبلیه .. کمد دیواری ندارم در حالیکه خونهء قبلی دو تا کمد دیواری سراسری بزرگ داشتم تو اتاق ها

خلاصه که خونهء من اصلا خونه سالهای قبلم نیست می دونم با تر و تمیز کردنش هم باز مثل اون خونه نخواهد شد چون خیلی جام کوچیکه اما خب نمیشه همینطور به هم ریخته رهاش کنم.

تا جایی که بتونم به بهترین شکلی که میشه درش آورد درش میارم و برای اینکار چهار روز بیشتر وقت ندارم که با امروز میشد 5 روز و امروز همه ی کشوهام رو مرتب کردم.

راستش رو بخواید اصلا انگیزه مرتب کردن هم ندارم فقط دنبال این هستم دو تا کتاب صوتی خوب پیدا کنم که بشه انگیزه برام به هوای گوش کردن اونها خونه رو هم بتکونم.

چون می دونم حداقل تا خرداد دوباره نمی تونم هیچ فعالیتی تو خونه داشته باشم. امیدوارم سال 1400 سال خیلی خوبی برای هممون باشه ... من بعد از سالها امسال هدف دارم و میخوام از انجام دادن پروژه هام لذت ببرم.

حالم خوب شده امروز داشتم دفتر نوشته های روزانه ام رو نگاه میکردم و دیدم چه زجری می کشیدم چندماه پیش و چقدر خوب شد که ازش رد شدم این روزها سرحال و خوشحالم، احساس رهایی می کنم بار غم از دست دادن پدرم رو زمین گذاشتم با خودم و روزگار به صلح رسیدم و پر انرژی و سبک به استقبال بهار می رم. میخوام به اومدن بهار ربط بدم حال خوشم رو ولی می بینم تو این اسفندماه بهاری شیراز من هنوز از خونه بیرون نرفتم که حال خوبم مال بهار باشه اما بی تاثیر هم نیست.

خدا رو شکر که دوباره به خودم برگشتم ... همونطور که تو یکی از پست ها گفتم نسیم امسال شایسته ی جایزه بزرگیه ... به خاطر خصلت های خوبی که داره و باعث شدن از این فاجعه ای که تو سال 99 بهش دچار شد سربلند بیرون بیاد.

به خاطر پایبندیش به اخلاقیات وقتی بهش ناعادلانه و زشت حمله شد به خاطر شجاعتش در حفظ صداقت وقتی می تونست با چند تا بالا پایین ساده یه سری آدم بی شعور رو به گند بکشه، به خاطر صبرش که اجازه داد آدم هایی که آزارش دادن خودشون خودشون رو سوا کنن، به خاطر عملکرد درستش در جهت دهی و سازماندهی ذهن پسرش در اولین سال آموزشش، به خاطر قدرتش در کنار اومدن با مرگ عزیزترین عزیزش، به خاطر حمایتش از مادر و برادرهایی که بیشتر از اون رنج کشیدن، به خاطر پرداختن به اصل زندگی و دور موندن از حواشی وقت تلف کن و انرژی دزد.

امسال نسیم برای من عزیزتر از هر زمان دیگه ایه و خیلی بیشتر از قبل دوستش دارم و براش احترام و ارزش قائلم.

امسال رو بیاین همگی رو خود دوستی بیشتر تمرکز کنیم... هر برنامه و هرکاری که داریم با اهمیت دادن به جسم و روح و روان خودمون انجامش بدیم. یه موضوع جدید ایجاد کنید به اسم خود دوستی و تو کلمات کلیدی هر پست قرارش بدید و هر پستی که میذارید یه اشاره ای بکنید ببینیم برای خود دوستی بیشتر چه کاری انجام دادید تا از هم دیگه ایده بگیریم . 

اهداف سال 1400

 

من الان دو ساله که هدف خاصی برای خودم در نظر نمی گیرم دو سال پیش گفتم فقط چندتا کتاب هست که تو هدفگذاری امسالم میخوام بخونم و سال پیش هم گفتم سال سکوت خواهد بود برای من

چه سکوتی هم شد. کلا نسیم وجودم ساکت که هیچ به قهقرا رفت بیچاره.

اما برای سال بعد دو تا کار دارم که باید انجامش بدم ... اصلا مهم نیست تا پایان سال بهش برسم یا نه تو سال جدید فقط می خوام دو تا کار رو شروع کنم تاریخ تکمیل نداره فقط شروع کردنش برام مهمه. 

1. دویدن
2. نوشتن

 میخوام از سکون خارج و به حرکت بیفتم. جسمی و ذهنی

هیچ عهد و پیمانی هم نمی بندم هیچ برنامه ی سفت و سختی هم نمی خوام بریزم که اگر بهش پایبند نبودم باز دچار خود تخریبی بشم.

اون برگزاری کارگاه و ورک شاپ و نوشتن کتاب و اینها هم میرن در حاشیه ای که حواسم بهشون هست و ممکنه تو مسیر نوشتن اتفاق بیفتن.

برای این کارم دلیل هم دارم. دلیلش اینه که من آماده نیستم. ربطی به سطح دانش و اهمال کاری و پشت گوش انداختن نداره فقط فشاری که برای انجام این کار حس می کنم به من آلارم میده که هنوز چند قدمی باهاش فاصله دارم و زمان درستش الان نیست ممکنه دو ماه دیگه باشه ممکنه یکسال دیگه باشه اما زمان درستش الان نیست اینو با قلبم می فهمم . تمام اتفاقاتی هم که افتاد برای عقب افتادن این داستانها برای این بود که من رو برسونه به زمان درستش و من قلبا می فهمم زمان درستش کی هست ... وقتی که شروع به انجامش بشه مثل سیل جاری میشه طوری که دیگه نه من میتونم جلوش رو بگیرم نه هیچ کس دیگه .

یادتونه از اون چوب بالای سرم حرف زدم گفتم بیاید من رو متعهد به انجامش بکنید یکی بیاد با من قرار داد ببنده و بهم تایم مشخص بده تا من انجامش بدم. من فکر میکنم در اون صورت کتاب نوشته میشه .. ورک شاپ گذاشته میشه ولی اون آخر آخر چیزی که باید در بیاد در نمیاد اون تکاملی که باید درش اتفاق بیفته نمی افته چون با مغز و با تجربه نوشته میشه نه با قلب.

من از ابتدا دنبال چیز کاملی نیستم می دونم که تکامل کاملا تدریجی اتفاق می افته و کتاب هم به مرور ممکنه سیر تکاملی خودش رو طی بکنه من منظورم چیز دیگه ای هست یه چیزی که با همه وجودم می دونم باید در من ایجاد بشه تا به چیزی که می خوام برسم . 

 برای همین امسال رو سال شروع در نظر می گیرم من شروع می کنم و اجازه می دم خودش اتفاق بیفته ... چون به تنها چیزی که نیاز هست شروع شدنه.

یه بار قبلا گفتم اگر روزی اومدم اینجا و گفتم بچه ها من می تونم یکساعت بی وقفه بدوم باید یه جشن بزرگ بگیرم و یه هدیهء بی نظیر به خودم بدم ... چون دویدن چیزیه که من همیشه بهش عشق داشتم و هیچوقت انجامش ندادم و امسال می خوام شروع کنم و مهم نیست چند وقت و چند سال طول بکشه تا من بتونم یکساعت بدوم فقط مهمه که در راهش قدم بردارم. برنامه هم برای شروع کار برای یک مبتدی گرفتم و می دونم باید از کجا و چطوری شروع کنم یه کتاب هم از هاروکی موراکامی خوندم به اسم وقتی از دویدن حرف می زنم دقیقا از چه چیز حرف می زنم خب ایشون می گه اگر نمی دوید نمی تونست هیچ کتابی بنویسه چون با دویدن خالی میشد و جریان نوشتن درش راه می افتاد و البته اونقدر از زجری که به خودش داده تا دونده و نویسندهء موفقی باشه که اصلا توصیه نمی کنم کسی بخونه چون سبک کاملا سبک ژاپنی و پر از قید و بند و پشتکار و اجباره و کتاب هاش هم از نظر من روح لازم رو نداره طرفدارهای خودش رو داره ولی مطابق با عقاید من نیست من سبک ژاپنی رو نمی پسندم به نظرم کاملا رباتیک و پر زحمته.

اما خب باعث نشد برنامه ام رو برای دویدن تغییر بدم.

برای نوشتن هم با رونویسی کتاب لائوتزو شروع می کنم... یه دفتر قشنگ گرفتم می خوام آیات تائو د چینگ رو با خط خوش توش بنویسم ... می دونستین خوش نویسی یکی از کارهای لذت بخش برای منه ... به اندازهء یه نقاش که از کشیدن نقاشی لذت می بره من از خوشنویسی لذت می برم پس می خوام این لذت رو هر روز به خودم بچشونم. کتاب وین دایر در این زمینه رو هم سفارش دادم افکارتان را تغییر دهید تا زندگیتان تغییر کند که براساس تعالیم دائو هست و تو یکسال توسط وین دایر نوشته شده برای هر آیه 4 روز وقت گذاشته تا اونقدر با خودش تکرار کنه و بهش فکر کنه تا بتونه به زبان ما و برای ما رمزگشاییش کنه. خیلی وقت بود دنبالش بودم پیدا نمی کردم دیگه دیدم دیجی کالا داره و دقیقا تو همون زمان که من میخواستم بخرم آف خیلی خوبی هم بهش خورده بود و زمانش الان بود.

پس سال 1400 رو با دائو د چینگ و دویدن شروع می کنم .

هدفم از دویدن به غیر از خود دویدن ارتباط با طبیعت و فکر کردن به چهار سوال اساسی نیل دونالد والش هم هست.

سوالها :

من کی هستم؟ وجودی الهی و معنوی

کجا هستم؟ در قلمروی فیزیکی و مادی و باید برم در قلمروی معنوی یعنی زمان حال.

چرا این جا هستم ؟

قصد دارم در موردش چه کاری انجام بدم ؟

جواب سوال اول و دوم همینه که نوشتم و قبولش دارم و برای جواب سوم و چهارم هم می دونم ولی نیاز به فکر کردن دارم

خیلی زیاد باید فکر کنم. اونقدر که جواب خودش در من جاری بشه و من رو بندازه تو رودخونه عشق و برکت و نور الهی

ما باید بتونیم خودمون رو در قالب کسی که حقیقتا هستیم یعنی وجودی الهی و معنوی و در قلمروی معنویت یعنی زمان حال تجربه و ابراز کنیم .  

و هر چه که نیاز داریم بهمون داده شده

شفقت، آگاهی، هوش و فراست، وضوح و شفافیت، درک و فهم، سخاوت و تمام چیزهایی که برای یک انسان عالی مقام نیاز هست در وجود همه گذاشته شده فقط باید از زیر لایه های وجودی کنار زده بشه خاکش گرفته بشه و متجلی بشه

چون ما به این دنیا اومدیم تا حیاتی پر بار و سرشار از فراوانی داشته باشیم . مجهز هم اومدیم.

به هیچ چیزی غیر از اینهایی که بهمون داده شده نیاز نداریم .

اون موقع که برای دویدن مطالعه میکردم و برنامه ی مناسب خودم رو پیدا می کردم به این سوالات فکر نمیکردم ولی بعد دیدم برای همین باید بدوم.  

شاید جایی رو برای گزارش هفتگی در نظر بگیرم. امیدوارم سال پر باری رو رقم بزنم. و یه مقداری از اون تواناییهایی که درون وجودمون گذاشته شده رو خاکروبی و روشن کنم.

به اون جمله که بولد کردم فکر کنیم. 

 

یه خبر خوب هم اینجا بدم ... من همیشه اولین بار همه چیو تو وبلاگ گفتم 

کتاب من نه ولی اولین کتاب هومان به چاپ رسید با تصویر گری و داستان خودش . یکشنبه احتمالا آماده هست که برم بگیرم و بعد عکسش رو براتون میذارم .